| |
ส่งใจไปชายแดนแอบส่งความห่วงใยไปที่หนึ่ง ส่งไปถึงผู้คนไม่รู้จัก ณ มุมนี้มีหนึ่งคนหม่นใจนัก รุนแรงหนักไม่สงบอบอุ่นใจ อยู่ทางนี้มีแต่รับข่าวสาร สิ่งที่อ่านที่เห็นเท็จจริงไหม เมื่อรับรู้เหตุการณ์ความเป็นไป ทำได้เพียงทำใจและไตร่ตรอง แต่ละวันปั่นป่วนล้วนสลด ช่างรันทดหมดกันพลันเศร้าหมอง อยากให้หยุดให้จบทบทวนมอง นั่นพวกพ้องมิใช่หรือที่สิ้นใจ มิอาจหรอกบอกกล่าวใครเศร้ากว่า หยดน้ำตาฉันเธอล้วนเอ่อไหล เธอฆ่าฉันฉันฆ่าเธอเสมอไป คนข้างหลังขาดใจไปตามกัน | |
ถึงวัน...ก็จะกลับดั่งนกน้อยจากรังยังอ่อนหัด โผบินลัดท้องทุ่งมุ่งตามฝัน ท่องเที่ยวไปในป่าพนาวัน ด้วยมุ่งมั่นเสาะหาประสบการณ์ เที่ยวโผนผกหกเหินห่างจากถิ่น เพียงโบยบินลัดเลาะอย่างอาจหาญ อุปสรรคน้อยใหญ่ที่พบพาน ก็เผาผลาญด้วยจิตที่มั่นคง ดุจนกน้อยจากรังเพียงครั้งหนึ่ง ครวญรำพึงถึงถิ่นมิลืมหลง ยังคิดถึงที่เก่าทั้งเผ่าพงศ์ สักวันคงโบยบินสู่ถิ่นเอย | |
ยังมีต่ออีกเพียบ » |
กลอนให้กำลังใจ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น